Kwestia ta jest roztrząsana niczym obornik nie od dziś, niemniej wróciła z podwójna siłą przy okazji benefisu tow. Obamy, w którym Wielki Językoznawca Nr 2 wspomniał o polskich obozach koncentracyjnych. Podniósł się, skądinąd w dużej mierze uzasadniony, jazgot „niemieckie, nie polskie!” Wieki Językoznawca następnie nieco się sumitował, w letterze do swego nadwiślańskiego odpowiednika poprawił polskie na nazistowskie. Nie wszystkim się to jednak spodobało.
Trzeba uświadomić społeczności międzynarodowej, że to Niemcy rozpoczęli drugą wojnę światową - mówi historyk prof. Jan Żaryn. - Obawiam się, że mogło to też być specjalne i świadome zakrzywienie prawdy historycznej.
W nazwach niemieckich obozów zagłady trzeba podkreślać narodowość twórców. Omijanki słowne typu „hitlerowski”, „nazistowski” ułatwiają kłamstwo. […] Musimy pilnować używania narodowości twórców obozów w ich nazwach.
Nie są to głosy odosobnione. Tego typu argumentacja pojawia się dość powszechnie w kręgach podkreślających swoją polskość i patriotyzm. I, przyznam szczerze, jest to okoliczność zdumiewająca, z co najmniej kilku powodów.
Powód pierwszy
„Podkreślanie narodowości sprawców” to nic innego jak odwołanie do barbarzyńskiej zasady odpowiedzialności zbiorowej. W tym przypadku odwołanie dodatkowo jest mocno kuriozalne, jako że przywódcą sprawców był Austriak, zaś bezpośrednim organizatorem masowych zbrodni w obozach śmierci mieszaniec słoweńsko-austriacki. Listę tę można zresztą ciągnąć w nieskończoność, w każdym narodzie występują zaskakujące krzyżówki (oto krótkie zestawienie sławnych Polaków-Niepolaków). Czy zatem rozsądne jest odwoływanie się do tak chybotliwej kategorii podczas pryncypialnych rozważań?
Powód drugi
Narodowość nie jest kategorią moralną. Nie wolno czynić nikomu wyrzutów z racji koloru krwi, ponieważ to również jest przejaw barbarzyństwa. Takie postępowanie to również przejaw skłonności samobójczych – ponieważ jeśli Niemcy en masse odpowiadają za postępowanie nazistów, to nie należy się oburzać, kiedy Żydzi zarzucają nam antysemityzm, pogromy, grabieże i morderstwa. Ta symetria jest oczywista, przeto naprawdę nie sposób pojąć, dlaczego ci, którzy (słusznie zresztą) odrzucają polską odpowiedzialność za Jedwabne jednocześnie nie widzą niczego złego w stosowaniu odpowiedzialności zbiorowej wobec innych nacji. „Niemcy masowo popierali Hitlera”, znaczy jako naród są za jego czyny odpowiedzialni, rzeczą barbarzyńcy. Świetnie – wobec tego Polacy to komuniści, ponieważ jako naród popierali pzpr stawiając się w 99% na tak zwane wybory o glosując w 98% bez skreśleń. O ile frekwencję można tłumaczyć przymusem i zagrożeniem szykanami da niepokornych, to co – poza autentycznym popieraniem komuchów – powstrzymywało patriotów od darcia kartek lub skreślania tak zwanych kandydatów? A zatem – skoro obozy koncentracyjne były niemieckie, to katownie polskiej Służby Bezpieczeństwa także były polskie…
Powód trzeci
Naziści to po prostu narodowi socjaliści. Czyli Lewica. W interesie prawdy historycznej i bieżącej polityki warto o tym przypominać, wskazując dokąd wiedzie rozwój socjalizmu. Przyjaciele ludu, socjaliści narodowi, bezwzględni mordercy. Socjalista nie jest groźny dlatego, że jest Niemcem, Rosjaninem czy kim tam. Socjalista jest groźny dlatego, że jest socjalistą.
Bardzo zabawną wpadkę zaliczył Sławomir Sieradzki:
Trzeba utrudnić oszczercom ich robotę. To Niemcy wybrali sobie „NAZI”, czyli nazistów (skrót od Narodowosocjalistyczna NiemieckaPartia Robotników) Adolfa Hitlera [...] - red. Sieradzki wytłuścił "niemiecka" w nazwie, lecz w żądzy unarodowienia nazistów przeoczył wyraz wcześniejszy...
Powód czwarty
Bełkot o konieczności pilnowania używania narodowości twórców obozów jako żywo przypomina nazistowską propagandę odhumanizującą Żydów, Cyganów i Słowian. Jeśli za jakieś zbrodnie odpowiedzialność zrzuci się na cały naród, to naprawdę już nic nie stoi na przeszkodzie, aby taki naród pociągnąć do odpowiedzialności w całości. Wytępić co do ostatniej kobiety, ostatniego trzęsącego się staruszka, do ostatniego niemowlaka. Niemowlak wszak jest „winny” przynależności do narodu odpowiedzialnego za Auschwitz.
Zauważmy, że tego typu postawa jest powszechna – usprawiedliwia się alianckie naloty dywanowe na niemieckie miasta, nie znajduje współczucia dla cywilnych ofiar katastrof Wilhelma Gustloffa, Goi czy Generala von Steubena. „Dobrze im tak, matkom, żonom i kochankom żołnierzy Wehrmachtu”.
Powód piąty
Zamieszanie. Jak brzmi odpowiedź na pytanie w wersji narodowej „Kto wszczął II wojnę światową?” Na początku idzie dobrze – Niemcy. Teraz proszę spróbować nazwać nacjonalistycznie ich kamratów z Moskwy. Rosjanie? A cóż to za Rosjanie, skoro na ich czele stał Gruzin, mający za pomocników obok Rosjan także Ukraińców i Żydów, a przy tym kwestionujący z pozycji internacjonalistycznych pojęcie narodowości?
Naturalnie wszystko to powyżej jest poniekąd rozszczepianiem włosa na czworo. Język dąży do uproszczeń, przeto nikt nie będzie sobie łamał krtani niezręcznymi zwrotami „nazistowskie władze niemieckiej III Rzeszy” czy „złożona z komunistów narodowości polskiej organizacja przestępcza o nazwie pzpr”. Używanie wymiennie „nazistów” z „Niemcami” utrwala stan równowagi, nie pozwala z jednej strony zapomnieć, skąd ci naziści się wzięli, a z drugiej unika bezwzględnej odpowiedzialności zbiorowej. Problem może pojawić się dopiero wówczas, gdy komuś przyjdzie do głowy postawienie sprawy na ostrzu noża: albo-abo. To nierozsądne i niebezpieczne.
